آویزان کردن پسربچه‌ها از قلاب

در قبیله ماندان، پسران برای تبدیل شدن به یک مرد شجاع، باید مراحل سخت و پیچیده‌ای را پشت سر می‌گذاشتند. آن‌ها بعد از سپری کردن سه روز بدون خوردن هیچ‌گونه آب و غذا، چند سوراخ بر بدن‌شان حک می‌شد و از طریق همان سوراخ‌ها از طناب آویزان‌ می‌شدند. در چنین شرایط وحشتناکی از پسران انتظار می‌رفت هیچ گریه و زاری نکنند و تا اینکه از حال نرفته‌اند، بتوانند مقاومت کنند. اما این مراسم به همینجا ختم نمی‌شد و باید انگشت پسران را به عنوان قربانیِ خدایان قطع می‌کردند. سپس با نهایتِ بی‌رحمی سیخ‌هایی که در بدن این پسربچه‌ها فرو رفته بود را از تنشان بیرون می‌کردند تا آن را به عنوان یک مرد واقعی در قبیله اعلام کنند.¹