انقلاب جنسی در لیسبون

برای بیش از چهار دهه، پرتغال از هر چیز غیرعادی جنسی عاری بود. همه فیلم‌های خارجی سانسور می‌شدند و صحنه‌های توهین‌آمیز پاک می‌شد. همه کتاب‌های مدرسه به شدت اخلاق کاتولیک را آموزش می‌‌دادند. پلیس ساحل قوتانین سختی درمورد لباس شنا اعمال می‌کرد و لیسبون کم‌جرم‌ترین شهر اروپای غربی بود. اما در کمتر از دو سال، لیسبون به یکی از شهرهای با بالاترین میزان جرم و جنایت در اروپای غربی تبدیل شد که این شامل مواردی مانند تجاوز جنسی به کودکان نیز می‌شود. در دهه 1970، زمانی که پنت هاوس و پلی بوی دوران اوج خود را داشتند، سیا شروع به استفاده از هرزه‌نگاری به‌عنوان یکی از سلاح‌های موجود در زرادخانه جنگ روانی خود کرد. در دهه 1970، هرزه‌نگاری به یکی از سلاح‌های روانی بی‌ثبات‌سازی و کنترل در جنگ‌های مخفی سیا تبدیل شد. در سال 1974، سیا از هرزه‌نگاری برای منحرف کردن انقلاب کمونیستی در پرتغال استفاده کرد. شخصی که در آن زمان آنجا بود ادعا کرد: «منطقه لیسبون توسط برخی از ظالمانه‌ترین، آشکارترین و باورنکردنی‌ترین نشریات گرافیکی غیراخلاقی که تا به حال دیده‌ام، پر شده بود.» خانم فیتزموریس، یکی از متخصصان مجله تایم، مقاله‌ای با عنوان «انقلاب آبی» منتشر کرد و وضعیت را توصیف کرد. او اشاره کرد که پرتغال از دانمارک به‌عنوان مرکز هرزه‌نگاری اروپا پیشی گرفته است.¹