میزبانی پردردسر از جام جهانی و المپیک

میزبانی جام جهانی 2014 و بازی‌های 2016 با بزرگ‌ترین بحران اقتصادی در تاریخ برزیل همراه بود و منجر به طوفانی کامل از وعده‌های محقق نشده شد. درحالی‌که 15 مکان از 27 مکان اصلی از زمان بازی‌ها میزبان نوعی رویداد بوده‌اند، سایر مکآنها عمدتاً رها شده‌اند. تقریباً یک سال پس از بسته شدن بازی‌ها، کمیته سازماندهی ریو 2016 هنوز 40 میلیون دلار به طلبکاران بدهکار بود و وعده‌ها مبنی بر اینکه المپیک ریو را مدرن می‌کند و خیابان‌های آن را ایمن‌تر می‌کند و فاولاها را تمیزتر می‌کند، نیز شکست خورد.¹
فساد اقتصادی پشت پرده دیگری از جام جهانی بود. بیش از 200 مقام بلندپایه دولتی مورد بازجویی یا کیفرخواست قرار گرفتند. از جمله خود لولا رئیس جمهور سابق، که دارایی‌هایش مسدود شد و پس از کشف رشوه از سوی بازرسان، به 9.5 سال زندان محکوم شد. سرجیو کابرال فرماندار سابق ریو نیز به اتهام دریافت میلیون‌ها رشوه بازداشت و به اتهام فساد مالی و پولشویی به ۱۴ سال زندان محکوم شد. ²