استقلال کوزوو از کشور صرب‌‌ها

رد پای قدرت‌های غربی در استقلال کوزوو دیده می‌شود. سرویس‌های اطلاعاتی غربی، با تشدید اختلافات قومی، اجتماعی و اقتصادی که سیاست‌های خودشان ایجاد کرده بود، فعالانه استفاده از کوزوو و آلبانی را به‌عنوان مجرای مواد مخدر تشویق کردند که درآمد حاصل از آن برای تأمین مالی خرید تسلیحات و آموزش نظامی برای ارتش آزادی‌بخش تازه تاسیس و جدایی‌طلب کوزوو استفاده می‌شد. رهبران فرصت‌طلب از هر طرف شروع به پرورش عمدی شکاف‌های اجتماعی، اقتصادی و قومی نمودند تا جناح خود را تقویت کنند. شبه‌نظامیان وفادار به رهبران و احزاب جدایی‌طلب ظاهر شدند و تکه‌تکه شدن جنبش کارگری را تسریع کردند. همه اینها در کنار هم، اساس استعمار مجدد بالکان را ایجاد کردند. در واقع، بهانه حمایت از حقوق بشر به شعاری برای تحمیل سلطه امپراتوری غربی در سراسر جهان تبدیل شده است.¹